ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮔﻞ ﻻﺩﻥ .ﺗﻤﻮﻡ ﻋﺎﺷﻘﺎ ﺑﺎﺧﺘﻦﺑﺒﯿﻦ ﻫﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﻡ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ .ﭼﻪﺯﻧﺪﻭﻧﯽ ﺑﺮﺍﻡ ﺳﺎﺧﺘﻦﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮔﻞ ﭘﻮﻧﻪ .ﮔﻞ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﺧﻮﻧﻪﻻﻻﯾﯽ ﻫﺎ ﺩﯾﮕﻪ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻮﻧﻢﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﻪﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﻧﺎﺯﺵ ﺩﻝ ﮐﻮﭼﯿﮑﻤﻮﻟﺮﺯﻭﻧﺪﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻧﺎﭘﺎﮐﺶ ﮔﻼﯼ ﺑﺎﻏﭽﻤﻮﺳﻮﺯﻭﻧﺪﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺗﻮ . ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆﮔﻞ ﺷﺐ ﺑﻮﻫﻨﻮﺯ ﺁﻭﺍﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﻫﺮﺳﻮﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮔﻞ ﻣﺮﯾﻢ .ﮔﻞ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﭘﺮﺩﺭﺩﻡﻧﺸﺪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺗﻦ ﺯﺧﻤﯽ ﺑﻪ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮﺑﺮﮔﺮﺩﻡﻧﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﻐﺾ ﭼﺸﻤﺎﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻗﺼﻪﺑﺴﭙﺎﺭﻡﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﺷﺐ ﻏﻢ ﺑﺎﺭﻭﻧﻮﺑﺮﺩﺍﺭﻡﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﭼﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺏﺯﻣﺴﺘﻮﻧﯽﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﺷﺐ ﭼﯽ ﻣﯽﺩﻭﻧﯽﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺳﺮ ﺩﻡ ﮔﻢ .ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮔﻞﮔﻨﺪﻡﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩﯼ . ﺗﻮ ﺩﺳﺖ ﺳﺮﺩﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮔﻞ ﭘﻮﻧﻪ . ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻭﻧﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﻧﯽ...ﻃﻠﺴﻢ ﺑﻐﻀﻮ ﺑﺮﺩﺍﺭﻩ .ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﺰﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ .....!ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ، ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﮐﻪﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﻡﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ﺑﻔﻬﻤﯽ ﺗﺮﺷﺪﻩ ﭼﺸﻤﺎﻡﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﮐﻤﯽ ﻏﻤﮕﯿﻦ، ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺍﻭﻥﻫﻤﻪ ﺗﺮﺩﯾﺪﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺁﺳﻤﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﻮ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺗﻮﻣﯿﺪﯾﺪﺍﮔﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﻓﺘﻨﺖﺳﺎﺩﻩ ﺍﺱﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﺮﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺁﺧﺮﺟﺎﺩﻩ ﺍﺱﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧﺒﻨﺪﯼ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺭﺅﯾﺎﻫﺎﺑﺪﻭﻧﯽ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮ، ﻫﻤﯿﻨﻪ ﺭﺳﻢ ﺍﯾﻦﺩﻧﯿﺎﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆ

ﻣﺎﻳﻪ ﺍﺻــــﻞ ﻭ ﻧﺴﺐ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺵ ﺩﻭﺭﺍﻥﺯﺭ ﺍﺳﺖﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﺻﺎﺣﺐ ﺯﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺳﺖﺩﻭﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻻ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻛﺴـــﺮ ﺷــﺄﻥﺷــﻌـﻠﻪ ﻧﻴﺴﺖﺟﺎﻱ ﭼﺸﻢ ﺍﺑﺮﻭ ﻧﮕﻴﺮﺩ ﭼﻮﻧﻜﻪ ﺍﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮﺍﺳﺖﻧﺎﻛﺴﻲ ﮔﺮ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻻ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻋﻴﺐﻧﻴﺴﺖﺭﻭﻱ ﺩﺭﻳﺎ، ﺧﺲ ﻧﺸﻴﻨﺪ ﻗﻌﺮ ﺩﺭﻳﺎ ﮔﻮﻫﺮﺍﺳﺖﺷﺼﺖ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﻋﻮﻱ ﺑﺰﺭﮔﻲﻣﻴﻜﻨﻨﺪﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻛﻮﭼﻚ ﻻﻳﻖﺍﻧﮕﺸــــﺘﺮ ﺍﺳﺖﺁﻫﻦ ﻭ ﻓﻮﻻﺩ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻛﻮﻩ ﻣﻲ ﺁﻳﻨﺪ ﺑﺮﻭﻥﺁﻥ ﻳﻜﻲ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﻧﻌﻞﺧﺮ ﺍﺳﺖﻛــــﺮﻩ ﺍﺳـﺐ ، ﺍﺯ ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺍﺯ ﭘـﺲﻣــــﺎﺩﺭ ﺭﻭﺩﻛــــﺮﻩ ﺧــﺮ ، ﺍﺯ ﺧــﺮﻳﺖ ﭘﻴﺶ ﭘﻴﺶﻣــــﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖﻛﺎﻛـﻞ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ ﺑﻠﻨﺪﻱ ﺭﺗﺒــﻪ ﺍﻱ ﭘﻴﺪﺍ ﻧﻜﺮﺩﺯﻟﻒ ، ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﻣﺸﻚ ﻭ ﻋﻨﺒﺮﺍﺳﺖﭘﺎﺩﺷﻪ ﻣﻔﻠﺲ ﻛﻪ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﻍ ﺑﻲﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺳﺖﺩﺍﺋﻤﺎً ﺧﻮﻥ ﻣﻴﺨﻮﺭﺩ ﺗﻴﻐﻲ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐﺟﻮﻫﺮ ﺍﺳﺖﺳﺒﺰﻩ ﭘﺎﻣﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﻴﻮﻩﺩﺍﺭﺩﺧﺘﺮ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻧﺠﻴﺐ ﺍﻓﺘـﺎﺩ ﻣﻔﺖﺷﻮﻫﺮ ﺍﺳﺖﺻﺎﺋﺒﺎ !ﻋﻴﺐ ﺧﻮﺩﺕ ﮔﻮ ﻋﻴﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍﻣﮕﻮﻫﺮ ﻛﻪ ﻋﻴﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﻳﺪ، ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻ ﺗﺮﺍﺳﺖ

Salam sheyda

Salam sheyda

ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﻣﺪ ﺍﺯﺍﻭﭘﺮﺳﺘﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﺑﺎ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻣﻼﻃﻔﺖﻧﮕﺎﻫﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﻻﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻧﯿﺮﻭﻣﻨﺪﻭﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼﻫﺎﯼﺷﮕﺮﻑﻣﻦ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻣﻬﺮ ﻣﯽﻭﺭﺯﯾﻢ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﺍﮔﺮﺩﻣﺎﻥﺭﺍﻫﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪﺍﻧﺪﻭﻩﺩﻝ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺩﺍﺷﺖﻭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺍﺯﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻦﻭﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺨﻦﻣﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢﺭﻭﺯﻫﺎﻣﺎﻥ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪﻭ ﺷﺐﻫﺎﻣﺎﻥ ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﯾﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪﺍﻧﺪﻭﻩ ﺯﺑﺎﻥ ﮔﻮﯾﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺯﺑﺎﻥ ﻣﻦﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﮔﻮﯾﺎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻦﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﯾﻢﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎﻥ ﻣﺎ ﮐﻨﺎﺭﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﻣﯽﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻮﺵﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪﺩﺭﯾﺎ ﮊﺭﻑ ﺑﻮﺩﻭ ﺍﻫﻨﮓ ﻫﺎﻣﺎﻥ ﭘﺮ ﺍﺯﯾﺎﺩﻫﺎﯼﺷﮕﻔﺖ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻢﺑﺎ ﻫﻢﺭﺍﻩ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻣﺎﺭﺍﺑﺎﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﻣﯽ ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻨﺪ ﻭﺑﺎﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎﻫﻢ ﻧﺠﻮﺍﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯﺩﯾﺪﻥ ﻣﺎﻏﺒﻄﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩﻧﺪﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﭼﯿﺰﮔﺮﺍﻧﻤﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﻭﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﻭﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯ ﺑﻮﺩﻡﻭﻟﯽ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻣﻦ ﻣﺮﺩﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﻪﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﯽﻣﯿﺮﻧﺪ ﻭﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺧﻮﺩﺳﺨﻦﺑﮕﻮﯾﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﻢﺍﮐﻨﻮﻥﻫﺮﮔﺎﻩ ﺳﺨﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﺳﺨﻨﺎﻧﻢﺑﻪﮔﻮﺷﻢ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪﻫﺮﮔﺎﻩ ﺁﻭﺍﺯﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎﻧﻢﺑﺮﺍﯼ ﺷﻨﯿﺪﻥﻧﻤﯽ ﺁﯾﻨﺪ.ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺭﺍﻩﻣﯽ ﺭﻭﻡﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ.ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺻﺪﺍﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﺷﻨﻮﻡ ﮐﻪﺑﺎ ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪﺑﺒﯿﻨﯿﺪﺍﯾﻦ ﺧﻔﺘﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﮐﺴﯽﺳﺖ ﮐﻪﺍﻧﺪﻭﻫﺶ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖﺟﺒﺮﺍﻥﺧﻠﯿﻞ

ﻋﺠﺐ ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮐﻪﺍﻭﻝ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺩﺭﺱ ﻣﯿﺪﻫﺪﺑﻨﺎﻡ ﺍﻧﮑﻪ ﺍﺷﮏ ﺭﺍﺁﻓﺮﯾﺪ ﺗﺎ ﺁﺗﺶﺟﻨﮕﻠﻬﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﻨﺪﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﮐﻼﻓﯽ ﭘﯿﭻ ﺩﺭ ﭘﯿﭻﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﺶ ﭘﯿﭻ ﺍﺳﺖ ﻭﺁﺧﺮﺵﻫﯿﭻ ﺍﺳﺖﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﻣﯽﺩﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ؟ ﭼﻮﻥ ﮐﺴﯽ ﺍﺷﮑﻬﺎﻣﻮ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻪ ﺣﺘﯽ ﺗﻮ ﻋﺰﯾﺰﻡﺍﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻭ ﭘﻮﺩﻡ ﻣﻦ ﻻﯾﻖ ﻋﺸﻖﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﺑﻮﺩﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮ ﮐﻢ ﺑﻮﺩﺳﮑﻮﺕ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰﺧﯿﺎﻧﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪﻋﺸﻖ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﯽ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﭘﺲﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﯿﺎﺭﯼ ﮐﻮﺷﺶﮐﻦﻫﺮﮔﺰ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﺑﺮ ﻟﺒﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍﻋﺸﻖ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﮑﺮﻭﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩﭼﺸﻢ ﺳﺮﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪﺷﻤﻊ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﻮﺍﻡ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺧﺎﻣﻮ ﺷﻢﻧﮑﻦ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﻣﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢﻧﮑﻦﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯽ ﺩﯾﺪﻡ ﻏﻢ ﺭﻭﺯ ﺟﺪﺍﯾﯽﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﺧﯿﺎﻝﺍﺷﻨﺎﯾﯽ ﺭﺍ-----------------------

ﺁﺭﺯﻭﯾﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ؛ ﻧﺘﺮﺍﻭﺩ ﺍﺷﻚ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ؛ ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺮﻭﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺍﺯ ﻋﻤﻖ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻫﺮﮔﺰ ؛ ﻭﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻱ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺷﻲ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ . . . ﻭ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ؛ ﻛﻪ ﺩﻟﺖ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ

ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪﮔﻠﺒﺮﮔﻬﺎﯾﺶ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻭ ﺧﺎﺭﻫﺎﯾﺶﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺳﺖ .ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﻗﺖﺍﺳﺖ ﻫﯿﭻ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺩﺭﺁﻥ ﺭﺍﻩﻧﺪﺍﺭﺩﻣﺎﻧﻨﺪﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻥﻣﻌﺼﻮﻡ ﺍﺵ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭﺑﺎﻣﻌﺼﻮﻣﯿﺖ ﺍﺵ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎﻣﯿﺰﻧﺪﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﭘﺮﻣﺎﺟﺮﺍ ، ﻫﯿﭽﮕﺎﻩﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﯾﮏ ﻭﺭﻗﺶ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﺑﺨﺸﻨﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮔﻞ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯ، ﺯﯾﺮﺍ ﺣﺘﯽﺗﻪ ﮐﻔﺸﯽ ﮐﻪ ﻟﮕﺪﻣﺎﻟﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺭﺍ ﻫﻢﺧﻮﺵ ﺑﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ----------------

Salam sheyda

ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺑﯽ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮﺩ ﻋﮑﺲ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩ ﯼ ﻣﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﻫﻤﺪﻡ ﺷﺒﻬﺎﯾﻢ ﮐﻮ ﺗﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺯﻟﻒ ﺳﯿﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺩ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺳﺮ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍ داد

پای پنجره نشستم کوچه خاکستريه باز زير بارون من چه دلتنگتم امروز انگار از همون روزهاست حال وهوام رنگ توئه کوچه دلتنگ توئه دلم گرفته دوباره هواي تو رو داره چشماي خيسم واسه ي ديدنت بي قراره اين راه دورم خبر از دل من که نداره آروم نداره يه نشونه مي خوام واسه قلبم جز اين نشونه واسه چيزي دخيل نمي بندم اين دل تنهام دوباره هواي تو رو داره هواي شهرتو و بوي گل ها پيچيده توي اتاقام مثل خواب داره بدجوري غريبي ميکنه آخه جز تو دردمو کي ميدونه دلم گرفته ... .

ببار باران که دلتنگم ... مثالمرده بی رنگمببار باران کمی آرام ...که پاییز هم صدایم شدکه دلتنگی و تنهایی رفیقبا وفایم شدببار باران .....بزن بر شیشه ی قلبمبکوب این شیشه را بشکنکه درد کمتری دارد اگر با دستتو باشدببار باران .......که تا اوج نخفتن ها مدامباریدم از یادشببار باران ... درخت و برگخوابیدناقاقی ... یاس وحشی ... کوچه هاروزهاست خشکیدنببار باران ... جماعت عشق راکشتنکلاغا پونه ی سبز وفا را بیصدا خوردن ....ولی باران تو با من بیوفایی ......تو هم تا خانه همسایه می باریو تا من ...می شوی یک ابر تو خالی ......ببار باران .........ببار باران ........ که تنهایم-------------------------------------------------------------------------

باران باران مي بارد امشب دلم غم دارد امشب آرام جان خسته ره مي سپارد امشب در نگاهت، مانده چشمم شايد از فکر سفربرگردي امشب از تو دارم، يادگاري سردي اين بوسه را پيوسته بر لب قطره قطره اشک چشمم ميچکد با نم نم باران به دامن بسته اي بار سفر را با تو اي عاشق ترين بد کرده ام من رنگ چشمت رنگ دريا سينه ي من دشت غم ها يادم آيد زير باران با تو بودم با تو تنها زير باران با تو بودن زير باران با تو تنها باران مي بارد امشب دلم غم دارد امشب آرام جان خسته ره مي سپارد امشب اين کلام آخرينت برده ميل زندگي را از سر من گفته اي شايد بيايي از سفر اما نميشه باور من رفتنت را کرده باور التماسم را ببين در اين نگاهم زير باران گريه کردم بلکه باران شويد از جانم گناهم اين کلام آخرينت برده ميل زندگي را از سر من گفته اي شايد بيايي از سفر اما نميشه باور من

آن آب که بر جان حسن شعله برافروخت با زهر در آمیخته بود و جگرش سوخت آن پاره دل ها که فرو ریخت به دامن خون جگری بود که یک عمر بیاندوخت در سوختن و ساختنش عمر سر آمد مظلومیت از مادر و صبر از پدر آموخت اسماء لعین بر پسر هند جگرخوار جان پسر فاطمه را خسته و بفروخت در کرب و بلا بر سه هدف کارگر افتد آن تیر که تابوت حسن را به کفن دوخت شاید که "مؤید" به صف حشر نسوزند آن را که دل از داغِ جگرسوزِ حسن سوخت

Thnx4Ur acc

قطار میرود تو میروی تمام ایستگاه میرود ومن چقدر ساده ام که سال های سال در انتظار تو کنار این قطار ایستاده ام و همچنان به نرده های ایستگاه رفته تکیه داده ام

الله به فریاد من بی کس رس فضل و کرمت یار من بی کس بس هر کسی به کسی و حضرتی مینازد جز حضرت تو ندارد این بی کس کس

Salam khobi ? esme man M0h3en e

My love, stay (with me), don't make me anxious - upset This time (these days) will not pass without you I'm happy with you, when you are close to me When you are my companion, you are all I have My love, stay (with me), don't make me anxious - upset This time (these days) will not pass without you My love, stay(with me), my love, stay with me Stay My love, stay (with me), again sing with me this pure and kind song I'm happy with you, when you are close to me When you are my companion, you are all I have My love, stay(with me), my love, stay with me Stay